Vrouwen

Vrouwen hadden een achtergestelde positie in Wajir. Onderwijs werd voor meisjes minder belangrijk geacht. Hiervoor werden campagnes georganiseerd om ouders te motiveren om hun dochters wel naar school te laten gaan. Men vond dat meisjes beter verkocht konden worden, dan brachten zij tenminste geld of kamelen op.

Meisjes werden vaak tegen hun zin op jonge leeftijd uitgehuwelijkt, (eigenlijk verkocht)  soms aan oude mannen of werden als dienstmeisjes verhuurd en dan fysiek en sexueel misbruikt. Verkrachtingen werden zelden serieus bestraft. Met name mevrouw Sofia Gedi geeft meisjes juridische hulp en heeft inmiddels diverse verkrachters voor het gerecht gebracht.

Een heel tragisch aspect is de vrouwenbesnijdenis (Female Genital Mutulation FGM).

In Wajir was de meest extreme vorm gebruikelijk met alle trieste gevolgen van dien voor sexualiteit en voortplanting. Soms stierven meisjes door verbloeding of infectie.

Tegenwoordig is het onderwerp bespreekbaar geworden. Er bestaat een goed rapport van Myriam Sheik over het ontbreken van een grond in de Koran voor dit fenomeen. Op verzoek is dit rapport per e-mail te verkrijgen. Ons is verzekerd dat momenteel de meeste meisjes in Wajir Town niet meer worden besneden, maar nog wel in de buitengebieden op het platteland. Daarom heeft SWW met steun van ICCO/KerkinActie eind 2017 een campagne in die gebieden gehouden om ook daar FGM te stoppen. In 2022 heeft SWW bijgedragen aan een project van de Haëlla Stichting om voor 50 vooraanstaande vrouwen een training mogelijk te maken voor de strijd tegen de vrouwenbesnijdenis. Een tweede training vond plaats voor religieuze leiders.

Jeugd

In een samenleving die gebaseerd is op de familiestructuur had de jeugd weinig in te brengen. Uit een onderzoek was gebleken dat het zelfbeeld van de jeugd in Wajir erg laag was net als hun toekomstverwachting. “We zijn niets, we kunnen niets en we worden niets”. Het gevaar van radicalisering ligt dan op de loer. Het gerucht gaat dat de terroristische organisatie Al Shabaab uit het naburige Somalië aan elke jongen, die zich als rekruut aanmeldt, een bedrag van 600 US Dollar geeft.

Naast steun aan onderwijs probeerde SWW het isolement van de jeugd te doorbreken door onder andere excursies naar Nairobi te organiseren en door deelname van jongeren uit Wajir aan de jaarlijkse Kenyan Pastoralist Week (KPW)

SWW had een aantal jongeren uit Wajir, studenten journalistiek, aangemoedigd om ervaring op te gaan doen en een magazine te maken voor de jeugd in Wajir om hen te informeren, bewust te maken en te motiveren. Uiteindelijk  zijn negen nummers van ‘Wajir Live’ uitgebracht met werkelijk interessante artikelen over milieu, landbouw, FGM, verloskunde, sanitatie, corruptie etc. Deze nummers zijn onder het hoofdstuk “Pers en Publiciteit” te vinden onder “Wajir Live”. Het team van Wajir Live durfde zijn nek uit te steken en was niet bang om heikele onderwerpen zoals FGM en corruptie op te pakken. Inmiddels hebben de leden van Wajir Live andere functies gekregen, zoals bij de regionale omroep.

Bejaarden

In een nomadensamenleving zijn bejaarden veelal een last omdat zij niet gemakkelijk kunnen meetrekken met hun stam en familie. Sommige bejaarden offerden zich dan ook op en bleven achter in de bush, terwijl de rest  van de familie verder trok.

Ook in Wajir stad zijn bejaarden die geen familie meer hebben om voor hen te zorgen. Zij kunnen in slechte conditie verkeren en ernstige aandoeningen hebben. Zuster Teresanne ontfermde zich al decennia over een groep van ongeveer 200 bejaarden, vooral vrouwen, de zogenaamde ‘Grannies’. Zij voorzag hen van voedsel, wat kleingeld en medicijnen. Buiten deze hulp was er bijna geen enkele zorg voorhanden voor deze kwetsbare groep.

SWW heeft jarenlang het werk van zuster Teresanne mede gefinancierd. Helaas heeft zij door haar slechte gezondheid haar werk moeten neerleggen en is uiteindelijk in maart 2013 in Nairobi overleden en begraven.

SWW steunt de voortzetting van dit project. Dit gebeurt door John King’ori afkomstig uit midden-Kenia. Hij doet dit samen met zijn vriend Patrick. Met het ‘Hunger Safety Net Program’ heeft hij een andere stijl van zorg ingevoerd en werkt met microkredieten zodat bejaarden zelf kippen kunnen kopen of een geit en zo meer  in hun eigen levensbehoefte kunnen voorzien. Deze nieuwe vorm van steun is op dit moment succesvol. Ook zorgt hij er voor dat bejaarden in aanmerking komen voor toelagen van de overheid en bouwt of repareert hutten en verschaft matrassen, een nieuwe luxe voor de bejaarden.

         

 

Gehandicapten

SWW heeft steeds oog gehad voor de positie van gehandicapten. Bijvoorbeeld met de ‘ Rehab’ , de revalidatiekliniek voor gehandicapte kinderen.

Deze kliniek was opgericht door Annalena, maar werd na haar uitwijzing uit Kenia aan de bisschop overgedragen. De bisschop heeft deze kliniek na de onlusten in 1998 gesloten. Er werd toen geen zorg meer verleend aan de kinderen. Toen het terrein begon te verloederen heeft SWW de bisschop dringend verzocht om de kliniek op te knappen en te heropenen. SWW heeft hiervoor geld en menskracht ter beschikking gesteld. Maar opnieuw is deze Rehab in verval geraakt en worden er nauwelijks nog kinderen bereikt. Tijdens het werkbezoek aan SEKEM (zie aldaar) kwam dit ter sprake en SWW is bezig om te bemiddelen tussen de CG en de bisschop van Garissa om de CG gelegenheid te geven te gaan investeren in de Rehab met geld en personeel. Ook kan het terrein van de Rehab (ooit een bloeiend park) als stageterrein dienen voor landbouwonderwijs.

Was in het verleden het leven van gehandicapten uitzichtloos, tegenwoordig maakt de zorg voor hen deel uit van het takenpakket van de county regering en het parlement (assembly). De stichting heeft aan gehandicapten trainingen gegeven. Mede daardoor zijn enkele van deze gehandicapten inmiddels minister of parlementslid geworden.

Dovenschool

Tot onze verrassing bleek er in het desolate Wajir een school voor dove en doofstomme kinderen  te bestaan. Lang geleden opgericht door Annalena. De beelden van de lessen aan die kinderen ontroerden vaak de bezoekers. Nu is er zelfs een Secondary School voor dove kinderen in Wajir ! Ook aan deze scholen heeft SWW kunnen bijdragen. Ook voor dove kinderen was het leven in een nomadenwereld uitzichtloos. Meer dan geitenhoeden zat er voor deze kinderen niet in en nu de middelbare school…..

Bijzondere Personen

Annalena Tonelli

was geboren in Forli (Italië). Zij wilde na haar rechtenstudie naar Afrika om hulp te bieden. Zij leerde verloskunde en verpleegkunde en werd uiteindelijk door de mensen in Wajir op handen gedragen ondanks dat zij vrouw, blank, ongehuwd en christen was. Zij zorgde onder andere voor zieken, gehandicapten, doven en tuberculose- en HIV/Aidspatiënten. Omdat zij op heldhaftige wijze de slachtoffers van het Wagalla-bloedbad ging zoeken en helpen werd zij uit Kenia verbannen. Zij kreeg de van de UN de Nansen vluchtelingenprijs. Zij werd op 5 oktober 2003 in Borama, Somaliland vermoord. Haar organisatie Comitato per la Lotta contro la Fame nel Mondo (in Forli) heeft een autobiografie in het Engels uitgegeven.

Zuster Teresanna Fornasero

was afkomstig uit de omgeving van Turijn (Italië), werkte jarenlang in Wajir als verpleegster in en buiten het ‘ziekenhuis’ in Wajir, onder andere bij de tbc-bestrijding. Zij richtte het Day Care Centre for Grannies op voor hulp aan bejaarden. Zij ws lid van een oecumenische orde Sisters For Christian Community. Zij was de gids voor de Rotary Doctors en was jarenlang contactpersoon voor SWW. Zij kreeg een onderscheiding van de President van Kenia en overleed op 26 maart 2013 in Nairobi.

Abdi Billow

weigerde als jonge man om zijn familie te helpen om wapens te kopen voor familietwisten.Hij was betrokken bij het vredeswerk van Dekha Ibrahim en werd de leider van de Youth For Peace in Wajir. Hij volgde veel cursussen over vredeswerk in onder andere Zuid Afrika en Schotland. Sinds 2006 is hij de coördinator van DAWN en daarmee onze belangrijkste contactpersoon.

John King’Ori

kwam in Wajir in contact met het werk van zuster Teresanne Tonelli. Toen zij om gezondheidsredenen haar werk moest neerleggen heeft hij dit voortgezet en uitgebreid. Hij is een enthousiast voorvechter van herbebossing en biologische landbouw.

Habiba Suria

was lerares op een van de weinige basisscholen en heeft tal van huidige ministers en sleutelfiguren in haar klas gehad. Om die reden is zij een alom gerespecteerde vrouw die zich inzet voor vrouwenrechten en vrouwenemancipatie zoals onderwijs voor meisjes en bestrijding van FGM.

Dekha Ibrahim

heeft tijdens clantwisten haar vriendinnen opgeroepen om samen een eind te maken aan de vijandelijkheden. Ondanks grote tegenwerking van mannen en oudsten heeft zij dit kunnen doorzetten. Ook bij conflicten binnen Kenia werd haar hulp ingeroepen. Zij kreeg hiervoor de Zweedse Right Livelihood Award en in Duitsland de Hessen Peace Price. Op 14 juli 2011 kwam zij samen met haar man en haar chauffeur bij een verkeersongeluk om het leven.